Romea i Julian z Doliny Baryczy :-)
Perkozy dwuczube (Podiceps cristatus)
Dorastają do 60 cm a skrzydła rozpościerają na 80 cm. Waga ciała dochodzi do 1,5 kg. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego choć niektóre źródła wskazują że samce są większe. Są doskonałymi pływakami, nurkują nawet na 30 m. i zjadają sporo ryb. Całkiem sporych zresztą. Zjada ryby o wielkości do 20 cm. Nawet małe węgorze. Ilość spożywanego dziennie „sushi” stanowi ok 20% masy ciała (Andrzej G. Kruszewicz „Ptaki Polskie” tom 1)
Ze względu na swoje czuby, i wielkość są stosunkowo łatwo rozpoznawalne w terenie.
Perkozy wyróżniają się swoim rytuałem godowym. W dolinie Baryczy miałem okazję się temu przyglądnąć…przez kilka godzin 🙂
Ptaki pływają sobie przy trzcinach, skubią piórka i… nagle nachodzi je „ochota”.
Spoglądają sobie w oczy i zaczynają się sobie nawzajem kłaniać. Ich długie szyje opadają w tył, czasem na boki. Pióropusze na głowach są nastroszone, oczy czerwone a ruchy przypominają dialog. Ptaki zdają się odpowiadać na zachowania partnera.
Po takiej pogawędce potrząsają głowami na boki, jakby mówiły „nie” ale…to chyba jednak oznacza „tak”. Odpływają od siebie z szyjami pochylonymi nad wodą, czasem dają nura i płyną pod samą powierzchnią zostawiając za sobą ślad na wodzie. Potem robią chlup, i wypływają z wodorostami w dziobach.
Wracają do siebie i przechwalają się „skarbami” które złowiły. Te skarby są budulcem gniazda i pewnie ma to pokazać jak świetnie poradzą sobie z rodzicielstwem. Emocje opadają i ptaki wracają do skubania piórek, ale kiedy najdzie je „ochota”….
